Dublinverordening

DUBLINVERORDENING

In de Dublinverordening is bepaald welk land van de Europese Unie verantwoordelijk is om de asielaanvraag van een bepaalde asielzoeker te behandelen. In het algemeen geldt dat het eerste land in Europa waar de asielzoeker aankomt of doorreist, verantwoordelijk is voor de behandeling van de asielaanvraag. Ook kan het zijn dat het gezin van de asielzoeker al in een ander Europees land verblijft. Het is dan wenselijk dat de asielzoeker zich bij zijn gezin voegt. De asielzoeker zal aan het land worden overgedragen dat volgens de Dublinverordening verantwoordelijk is.

Dublin-procedure

Als de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) vermoedt dat een ander land op grond van de Dublinverordening verantwoordelijk is voor de behandeling van de asielaanvraag van de asielzoeker, dan volgt niet de Algemene Asielprocedure maar de Dublin-procedure. De Dublin-procedure is korter dan de Algemene Asielprocedure. Tijdens een zogenaamd Dublin-gehoor wordt beoordeeld welk land volgens de IND op grond van de Dublinverordening verantwoordelijk is. Is een ander land dan Nederland volgens de IND verantwoordelijk voor de behandeling van de asielaanvraag? Dan kan de asielzoeker tijdens het gehoor nog individuele redenen naar voren brengen waarom hij toch vindt dat Nederland de asielaanvraag moet behandelen. De IND kan namelijk beslissen dat Nederland de aanvraag toch inhoudelijk zal behandelen, ook al is een ander EU-land volgens de Dublinverordening verantwoordelijk.

Voornemen afwijzing op basis van de Dublinverordening

Als de IND van mening is dat een ander Europees land op basis van de Dublinverordening verantwoordelijk is voor de behandeling van de asielaanvraag van de asielzoeker, dan ontvangt de asielzoeker een voornemen tot afwijzing van de asielaanvraag. De advocaat kan namens de asielzoeker een zienswijze indienen tegen het voornemen, waarin de advocaat het standpunt van de asielzoeker naar voren brengt.

Asielaanvraag afgewezen op basis van de Dublinverordening

Als de IND van mening is dat een ander Europees land op basis van de Dublinverordening verantwoordelijk is voor de behandeling van de asielaanvraag van de asielzoeker, dan wordt de asielaanvraag afgewezen.

Tegen de afwijzing van de asielaanvraag op grond van de Dublinverordening kan door de advocaat een beroepschrift worden ingediend bij de rechtbank.

Verklaart de rechtbank het beroep gegrond, dan moet de IND de asielaanvraag alsnog inhoudelijk behandelen. Dat houdt in dat de normale asielprocedure wordt doorlopen en dat de IND beoordeelt of de asielzoeker in Nederland in aanmerking komt voor een asielvergunning.

Verklaart de rechtbank het beroep ongegrond, dan zal de asielzoeker worden overgedragen aan het land dat op grond van de Dublinverordening verantwoordelijke is.

Tegen de uitspraak van de rechtbank kan eventueel nog een hoger beroepschrift worden ingediend bij de Afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State.

Griekenland

Op dit moment wordt een asielzoeker door Nederland niet overgedragen aan Griekenland, ook al is Griekenland volgens de Dublinverordening verantwoordelijk voor de behandeling van het asielverzoek. De asielprocedure in Griekenland voldoet momenteel niet aan de Europese normen.

Over de Italiaanse asielprocedure bestaan ernstige twijfels.